سه‌شنبه، دی ۲۵، ۱۳۸۶

فن آوری

رو صندلی عقب تاکسی با فشار وسط دو تا مسافر دیگه نشسته بودم. یه آقای مهندسی تو رادیو داشت از طرح گسترش اینترنت به روستا ها و محاسنش حرف میزد.
- بله عرض کردم که این طرح می تونه انقلابی در کشور باشه. روستایی کشاورز یا دام دار میتونه مشکلات خودش رو در زمینه کشاورزی، یا دام داری با استفاده از این تکنولوژی به سرعت رفع بکنه. حتی می تونه در سطح بین المللی برای محصولات خودش از طریق اینترنت بازار ایجاد کنه و ...
البته آقای مهندس به این نکته کلیدی هم اشاره ای کرد که: با سرعت اینترنت Dialup روستاییان طالب علم حتی نمی تونن یک ویدیو ببینن و باید فکری به حال ان مسئله هم بشه!
مثل همیشه نرسیده به میدون آزادی پیاده شدم. از روی پل عابر جلوی ترمینال غرب رد شدم. اون طرف روی پل دو نفر بالای پله ­ها کنار ساک و کیسه هاشون وایستاده بودن و رو به پایین پله ها می گفتن: نترس بیا و ...
پایین پله ها خانم 28-29 ساله ای با وحشت به پله های برقی پل که یکی یکی از جلو چشاش رد می شدند نگاه می کرد.

ارسال به: Balatarin :: Donbaleh :: Mohandes :: Delicious :: Friendfeed :: Twitter :: Facebook :: Greader :: Addthis to other :: Subscribe to Feed

2 نظر:

ناشناس گفت...

منم ار این چیزا زیاد دیدم. جالب بود که مردها نترسیده بودن . من اونطوریش رو هم دیدم .

ناشناس گفت...

به نظر من، به منطور رفاه حال روستاییان عزیز و در راستای طرح جامع عدالت گستری، بجای سیستم Dialup، در روستاهای کشور شبکه ی ADSL راه اندازی گردد تا روستایان فهیم پله های ترقی را با سرعت نور طی کنند نه با پله برقی!!!!